รีวิวภาพยนต์เรื่อง Unicorn Wars – วัยรุ่นสัตว์การ์ตูนกลุ่มหนึ่งที่เอาชีวิตรอด

อัลแบร์โต วาซเกซ แอนิเมเตอร์ชาวสเปนกำลังเตรียมพร้อมสำหรับความท้าทายใน “Unicorn Wars” การผสมผสานที่ลงตัวระหว่างตัวละครที่ไม่คุกคามและเนื้อหาที่น่ารำคาญคือเอกลักษณ์ของวาซเกซ:

ภาพยนตร์สารคดีเรื่องสุดท้ายของเขาเรื่อง “Birdboy: The Forgotten Children” ในปี 2015 เป็นเรื่องเกี่ยวกับวัยรุ่นสัตว์การ์ตูนกลุ่มหนึ่งที่ดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดในนรกหลังนิวเคลียร์ ผลงานล่าสุดของเขายังคงดำเนินต่อไปในแนวนี้ โดยคำนึงถึงธรรมชาติของความชั่วร้ายอย่างจริงจังและวางไว้ในโลกที่ดูเหมือนจะไม่ได้รับการใส่ใจอย่างจริงจัง เป็นผลให้ต้องทำงานหนักเป็นสองเท่าเพื่อให้ได้คะแนน สำหรับเครดิตของVázquez พวกเขาก็เพียงพอแล้ว

ภาพยนตร์เรื่องนี้เกิดขึ้นในชีวิตจริงที่ตุ๊กตาหมีที่มีดวงตากลมโตและหัวกลมขนาดยักษ์ ซึ่งทั้งหมดได้รับการออกแบบให้แตกต่างจากการ์ตูนในยุค 80 มากพอควรที่ต้องกอดและห่วงใย ต้องเข้าไปพัวพันกับสงครามศักดิ์สิทธิ์กับเผ่าพันธุ์ยูนิคอร์นที่ต้องมนต์สะกด

ความขัดแย้งนี้ดำเนินไปนานกว่าตัวละครใดๆ ในภาพยนตร์เรื่องนี้ยังมีชีวิตอยู่ และระบอบการปกครองทางทหารที่ชั่วร้ายซึ่งเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นก็ถูกเสริมด้วยคำสอนของศาสนาที่มีความคล้ายคลึงกับสถาบันในชีวิตจริงเช่นกัน (IP เทววิทยา ความเหมือน ความต่าง ใช่ไหม)

คำวิจารณ์เกี่ยวกับศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกของวาซเกซนั้นดังและชัดเจนในโครงเรื่องที่แยกออกมาจากหลักฐานนี้ เช่นเดียวกับความรักที่เขามีต่อภาพยนตร์คลาสสิกเรื่อง war-is-hell หลังจากเปิดฉากอันน่าพิศวง เรื่องราวก็เริ่มต้นขึ้นด้วยหน่วยทหารอายุน้อยที่น่าจะเป็นตุ๊กตาหมีถูกเฆี่ยนเป็นรูปร่างที่ค่ายฝึกทหารที่ “การกอดทำจากเหล็ก เลือด และความเจ็บปวด!”

แกนหลักของกลุ่มคือพี่น้องสองคน: อาซูลินผู้โหดเหี้ยม ก้าวร้าว และกอร์ดีผู้อดกลั้น อาซูลินรู้สึกแย่กับพี่ชายของเขา กลั่นแกล้งเขาเรื่องน้ำหนักของเขา และกล่าวหาว่าเขาฉี่รดที่นอนต่อหน้าเพื่อนสมาชิก Gordi แค่รับมันไว้และให้อภัยเสมอ

เรื่องราวเบื้องหลังอันน่าสลดใจที่เกือบทำให้อาซูลินและกอร์ดีมาถึงจุดนี้

คือโครงเรื่องย่อยในเรื่องราวที่ใหญ่ขึ้นของสิ่งที่เกิดขึ้นกับพี่น้องเมื่อพวกเขาออกจากค่ายฝึกที่ปลอดภัยและออกไปสู่ป่าที่เหมือนเวียดนามเพื่อตามล่าศัตรูเวทมนตร์ของพวกเขา

ทางผ่านนี้คือการสืบเชื้อสายมาจากนรกในรูปแบบ “Apocalypse Now” และวาซเกซยังเพิ่มองค์ประกอบที่บีบคั้นจิตใจโดยตรงจากภาพยนตร์เรื่องนั้นด้วยการใส่ความคลั่งไคล้เคลิบเคลิ้มที่กระตุ้นด้วยยา ซึ่งทำได้โดยธรรมชาติโดยการดูดเอาความกล้าของสิ่งมีชีวิตออกจากตัวหนอนการ์ตูนที่กรีดร้องระหว่างฉากแอนิเมชันนองเลือด

ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่หยุดยั้งในแง่ของเลือด ในฉากหนึ่ง Azulín, Gordi และพรรคพวกสะดุดเข้ากับพื้นที่ตั้งแคมป์ที่เต็มไปด้วยศพตุ๊กตาขาดวิ่น โดยมีหนอนที่ตกลงมาจากปากหมีที่ตายแล้ว และลำไส้หมีที่ห้อยลงมาจากต้นไม้เหมือนกระดาษย่นเปื้อนเลือด ฉากความตายที่สร้างสรรค์เหล่านี้พูดถึงมุกตลกที่เป็นแกนหลักของหนังเรื่องนี้

มุกตลกแบบเดียวกับที่กระตุ้นให้เกิดเปอร์เซ็นต์ที่มั่นคงของผลงาน Adult Swim ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คงจะตลกไม่น้อยหากสิ่งที่น่ารักสำหรับเด็กๆ จริงๆ แล้ว เช่น เลอะเทอะสุดๆ?

แน่นอนว่านี่คือข้อสันนิษฐานเดียวและเป็นสิ่งที่แปลกใหม่หมดไปอย่างรวดเร็ว แต่ในขณะที่ “Unicorn Wars” ปล่อยใจไปกับแรงกระตุ้นนี้อย่างไม่ต้องสงสัย—ลองนึกถึงการ์ตูนเรื่องอวัยวะเพศและหมีที่แขวนคอตัวเองด้วยความสิ้นหวัง โชคดีที่ยังมีอะไรเกิดขึ้นอีกมาก

หนึ่งในนั้นคือหัวข้อต่อต้านคาทอลิกที่กล่าวถึงข้างต้น อีกอันคือการแสดงผลของสภาพแวดล้อม ในขณะที่ตุ๊กตาหมีและโลกของพวกมันถูกวาดในรูปแบบของการ์ตูนเช้าวันเสาร์ ส่วนอื่นๆ ของภาพยนตร์ใช้เทคนิคอิมเพรสชันนิสม์ที่อ่านได้มากกว่า เช่น ภาพประกอบในหนังสือนิทานหรือต้นฉบับที่มีแสง อิทธิพลของ Hayao Miyazaki และ Studio Ghibli

เห็นได้ชัดในส่วนของภาพยนตร์ที่มีส่วนร่วมกับยูนิคอร์นซึ่งมีหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์ในการปกป้องสิ่งแวดล้อมของ “Princess Mononoke” และต่อสู้กับความเกลียดชังของมนุษย์ที่ปะทุขึ้น เผชิญหน้าใน “Spirited Away” เมื่อผสมผสานกับแนวทางการวาดภาพของจานสีที่เหมือนลิซ่า แฟรงค์ เช่น สีม่วงแดง สีน้าน สีชมพูร้อน และสีฟ้านีออน ทั้งหมดนี้ดูน่าพึงพอใจทีเดียว

“Unicorn Wars” จะสมบูรณ์ยิ่งขึ้นหากใช้เวลาไปกับการพัฒนาตำนานนี้มากกว่าใช้เวลากับพี่น้องหมีผู้อาฆาตแค้น ซึ่งเรื่องราวดำเนินไปอย่างหนักหน่วงในช่วงครึ่งหลังของภาพยนตร์ที่อัดแน่นเกินไปและดำเนินไปอย่างย่ำแย่ ในขณะที่วาซเกซยังคงเพิ่มองค์ประกอบต่างๆ ในครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา

“Unicorn Wars” เริ่มรู้สึกเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของไตรภาคหรืออาจจะเป็นซีรีส์ทีวีที่ถูกยกเลิกกะทันหันและต้องปิดฉากเรื่องราวในไม่กี่ตอน แต่สำหรับหนังที่ดูเผิน ๆ แล้ว เสี่ยงจริง ๆ ที่จะเป็นเรื่องตลกตื้น ๆ ที่ยืดยาวออกไปอย่างเจ็บปวด บางทีการมีเรื่องราวมากเกินไปก็ถือเป็นพร

 

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : boulderhomevet.com